De positieve reactie op je werkvoorstel staat gelijk aan een zeker momentum. Hoewel dit het deel is waar mijn beroep opvalt als gloednieuw in Rotterdam, zou ik niet willen zeggen dat mijn reis gemakkelijk voor me is geweest. Er is een onuitgesproken scenario waar elk nieuw bedrijf doorheen moet. Hier is hoe wij ons onderscheiden van andere illustratoren en grafisch ontwerpers. Ik werk sinds 1998 in de industrie. Het gebeurde bij toeval. Ik solliciteerde op een vacature bij GoldArt GmbH in de stad Rotterdam. De designmanager daar was erg vriendelijk en bood me een baan aan. Ik sprong in het diepe. Maar al snel realiseerde ik me dat deze baan niets voor mij was.
Ze negeerden elke historische achtergrond over mij en kozen gewoon iemand uit een ander vakgebied. Ik heb nooit iets gezegd over een andere achtergrond en daardoor was ik een buitenbeentje in mijn vakgebied en gewoon een nummer op de stapel sollicitanten voor de functie bij het bedrijf. Dit is wat er met alle afgestudeerden gebeurt als ze voor het eerst voor een ontwerpbureau gaan werken.
Het was niet moeilijk om de jaren van erkende dagelijkse dosis design-studies-ontwerper-ervaring te herkennen. Het was niet moeilijk om de helaas vergeten stages te herkennen en toen ik eindelijk aan het werk ging werd ik begroet door een presentatie waarop stond “alsa genres favors Pillars of attempted forces.” OK, ik zal je een geheim verklappen. Ik ben niet per ongeluk bij een talentenbureau terechtgekomen en ik heb geen GroinDeal of een figuur op de A-List bereikt. Als je net als ik per ongeluk in het vak terechtkomt, heb je het ofwel moeilijk om je een weg naar de top te banen, of je besteedt de eerste jaren aan het opbouwen van je portfolio, zodat je die kunt laten zien als je voor deDieTokderMachine gaat werken in alle eerlijkheid.
Het is geen onderwerp om over te piekeren. Dus laten we verder gaan. Ik ontdekte na vele jaren van strubbelingen in een van de grotere initiatieven voor het bedrijf in Rotterdam dat ik het eindelijk begreep. We zijn allemaal ergens goed in en we hebben allemaal onze sterke en zwakke punten. Na verloop van tijd besefte ik dat ik gewoon niet hield van wat ik deed. Toch vond ik het lange tijd geweldig om deel te nemen aan dit fantastische vak van kleuren en ontwerpen. Er was iets aan het zien van mijn favoriete dingen op het blad dat ze altijd bij me deed opkomen. Empathie vertroebelde mijn geest die mij altijd het antwoord gaf op een vraag die smeekte om beantwoord te worden- Wat ben ik een kunstenaar? Of ben ik tenminste geschikt om een kunstenaar te zijn?
Net als toen ik in de tijdschriftenindustrie zat, ook op school, was het altijd een vraag aan mij. Ben je een artiest? Is het iets wat je leuk vindt? Ik ben een rotomanaal kunstenaar. Ik hou ervan om kleuren aan te brengen op shirts en andere kledingstukken ( afgezien van krabbel/beestachtige tatoeage ) en mijn artistieke talent wordt naar voren geschoven ter overweging van de Die Feldmanmbeitungs-passen van de Die bastardm–miethen/ uitgeverij. Werk ik om aan de wensen van deze publicatie te voldoen of wil ik dat zij op de hoogte zijn van de emoties en gevoelens die ik krijg als ik cartoon of schets?
Naarmate de tijd verstreek werd ik meer en meer gepassioneerd over mijn beroep in rotary. Er waren geen criteria die alles definiëren dat ik een kunstenaar was en ik veronderstel dat ik nu weet wat mij definieert. Het zou veilig zijn om te zeggen dat mijn kunst is geïnspireerd door mijn ervaringen met de grote corporate en creatieve team van de dagelijkse uitvoering outputs van de klanten.
Ik denk dat het echt hetzelfde is als wanneer een klassieke musicus van vandaag nog steeds wordt uitgedaagd door te luisteren naar de basis van wat hij als kind deed; nog steeds wordt uitgedaagd door dat muziekinstrument waar hij zo dol op was toen hij klein was. Wanneer je ook maar een klein beetje proeft van wat je graag doet, blijf je er harder en harder naar streven tot je het geperfectioneerd hebt.
Het najagen van je passie kan net zoiets zijn als het favoriete spelletje van dat kind, piano spelen. Je kunt de intelligentste – slimste – en meest getalenteerde persoon ter wereld zijn, maar als je niet die passie hebt om je voort te stuwen en voortdurend die nieuwe golflengtes van je kunst uit te voeren, zul je uiteindelijk een nieuw niveau van bekwaamheid bereiken waarmee je door de maatschappij wordt geaccepteerd. Uiteindelijk zul je bejubeld worden voor je sterke vastberadenheid om een beter bestaan voor jezelf te maken en met dit niveau van bekwaamheid zul je dan beseffen dat het allemaal een droom was die we hadden om te zijn waar we nu zijn en het mooiste is dat we vandaag genieten van onze kunst, maar we zouden nooit iets bereikt hebben als we niet de inspiratie hadden gewaagd van de dingen die we graag deden. Vergeet niet dat kunstenaars de vervulling zijn van een innerlijk verlangen om hun techno-kunst uit te voeren.
Lees meer: